Παραγγέλνουμε στον ασθενή να αφαιρέσει οτιδήποτε μεταλλικό φοράει επάνω του, π.χ. κοσμήματα, ζώνη κ.τ.λ. Μεταλλικές προσθέσεις στο στόμα, γέφυρες, vitalium, ή ενδομήτριο σπείραμα στις γυναίκες, ενδέχεται να επηρεάσει τα αποτελέσματα, αλλά αυτά δεν μπορούν να αφαιρεθούν. Ετσι τα αγνοούμε αναγκαστικά.
Ασθενής και γιατρός πίνουμε προκαταβολικά λίγο νερό. Δεν πρέπει να υπάρχει καθόλου αφυδάτωση στον οργανισμό, ούτε και στον ελάχιστο βαθμό, γιατί αυτό μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα. Αλλωστε, 70% του σώματος αποτελείται από νερό και με αυτόν τον τρόπο τονώνεται επίσης η ενέργεια όλου του οργανισμού.
Εάν κατά την πορεία της διαδικασίας υποπτευθούμε ότι λαμβάνουμε λάθος απαντήσεις, μπορούμε να σταματήσουμε και να δώσουμε στον ασθενή να πιει λίγο νερό, ή να κάνει αναπνοές και να επαναλάβουμε τις ερωτήσεις.
1ο Test:
Τοποθετούμε τον ασθενή μας όρθιο μπροστά μας και του λέμε να φέρει τα χέρια του σε πρόταση. Εν συνεχεία, προσπαθούμε να κατεβάσουμε τα χέρια του ασθενούς ενώ εκείνος προβάλλει αντίσταση.
Εάν η αντίσταση του είναι ικανοποιητική και δεν μπορούμε να κατεβάσουμε τα χέρια του, σημαίνει ότι η μυϊκή δύναμη του ασθενούς είναι ενσυνείδητα μεγαλύτερη από την δική μας και αυτό αποτελεί μια αλήθεια, είναι η πραγματικότητα και θεωρείται ως απάντηση "ναι". Το αντίθετο είναι το "όχι".
Δηλαδή, εάν ο ασθενής προβάλλει ενσυνείδητα αντίσταση αλλά παρά την προσπάθεια του δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη του γιατρού, και τα χέρια του κατεβαίνουν παρά την θέληση του, δηλώνει κάτι αντίθετο προς την πραγματικότητα το οποίο θεωρούμε σαν απάντηση "όχι".
2ο Test
Ο ασθενής στέκεται με τα χέρια προσοχή και εμείς προσπαθούμε να τα ανεβάσουμε στην πρόταση. Ο ασθενής αντιστέκεται επιτυχώς.
3ο Test
Ο ασθενής στέκεται με το ένα χέρι σε προσοχή και το άλλο σε πρόταση. Εμείς προσπαθούμε να τα μετακινήσουμε έτσι ώστε το χέρι της προσοχής να πάει στη θέση της πρότασης και της πρότασης στη θέση της προσοχής. Ο ασθενής αντιστέκεται επιτυχώς. Το ίδιο επαναλαμβάνουμε αντιστρόφως, δηλ. αλλάζουμε τα χέρια.
4ο Test
Τοποθετούμε τα δάχτυλά μας κλειστά επάνω στον δελτοειδή μυ των χεριών του ασθενούς και με κινήσεις των δακτύλων από το κέντρο προς τα έξω, προκαλούμε χάλαση του δελτοειδούς μυός. Ο ασθενής σηκώνει πάλι τα χέρια στην πρόταση και παρότι καταβάλλει την ίδια αντίσταση στα χέρια του, μπορούμε να τα κατεβάσουμε πολύ εύκολα.
5ο Test
Είναι το αντίθετο του προηγούμενου. Τοποθετούμε τα δάχτυλα μας επάνω στον δελτοειδή μυ του ασθενούς και με κινήσεις αντίθετες, από την περιφέρεια προς το κέντρο προκαλούμε τόνωση του μυός. Επαναλαμβάνουμε το test με τα χέρια του ασθενούς στην πρόταση και βλέπουμε ότι αντιστέκεται επιτυχώς.
6ο Test
Με μία κίνηση του χεριού μας από επάνω προς τα κάτω στην πρόσθια επιφάνεια του σώματος του ασθενούς, αδειάζουμε νοητά τον παράδοξο Μεσημβρινό Ren-Mai, που οδεύει από κάτω προς τα επάνω, στην μεσότητα της πρόσθιας επιφάνειας του σώματος, από τα γεννητικά όργανα μέχρι το στόμα. (Είναι το αγγείο σύλληψης όλων των μεσημβρινών Inn του οργανισμού).
Αυτό καθιστά αδύναμο τον ασθενή και δεν μπορεί να αντισταθεί στην πίεση των χεριών μας. Δηλ. επαναλαμβάνουμε το 1ο test και τα χέρια του κατεβαίνουν πολύ εύκολα από την πρόταση, ενώ προβάλλει την ίδια αντίσταση.
7ο Test
Εκτελούμε ακριβώς την αντίθετη κίνηση από το προηγούμενο test, δηλ. από κάτω προς τα επάνω και γεμίζουμε νοητά τον Μεσημβρινό Ren-Mai που τον αδειάσαμε προηγουμένως.
Επαναλαμβάνουμε το test και βλέπουμε ότι ο ασθενής αντιστέκεται επιτυχώς, διότι επανακτά την δύναμή του.
8ο Test
Επαναλαμβάνουμε τις ίδιες κινήσεις στην οπίσθια επιφάνεια του σώματος του ασθενούς. Πρώτα κατεβάζουμε το χέρι μας, από επάνω προς τα κάτω και έτσι αδειάζουμε νοητά ενεργειακά τον ασθενή μας.
Διότι στην μεσότητα της οπίσθιας επιφάνειας του σώματος, οδεύει με φορά από κάτω προς τα επάνω ένας άλλος παράδοξος Μεσημβρινός Yang, o μεσημβρινός Don-Mai. (Είναι το κυβερνητικό αγγείο όλων των Yang μεσημβρινών του οργανισμού που αρχίζει επίσης από το περίνεο, οδεύει στην μεσότητα της οπίσθιας επιφάνειας του σώματος, διασχίζει το λαιμό, την κεφαλή, μέτωπο, μύτη, και καταλήγει στο επάνω χείλος του στόματος).
Με το ενεργειακό άδειασμα, ο ασθενής καθίσταται αδύναμος και στο test τα χέρια του κατεβαίνουν πολύ εύκολα προς τα κάτω.
9ο Test
Είναι το αντίθετο του προηγούμενου. Δηλ. με μια κίνηση του χεριού μας από κάτω προς τα επάνω γεμίζουμε νοητά το ενεργειακό κανάλι, τον μεσημβρινό Don-Mai στην οπίσθια επιφάνεια του σώματος του ασθενούς, στην πλάτη.
Ετσι ο ασθενής ανακτά τη δύναμή του και αντιστέκεται επιτυχώς στην προσπάθεια μας να κατεβάσουμε τα χέρια του.
10ο Test
Ο ασθενής στέκεται με τα χέρια σε πρόταση και ο γιατρός, έχοντας σταυρωμένα χιαστί σε πρόταση τα δικά του χέρια, προσπαθεί να κατεβάσει τα χέρια του ασθενούς. Ο ασθενής αντιστέκεται επιτυχώς.
11ο Test
Προτείνουμε στον ασθενή να σκεφθεί κάτι άσκημο, κάτι δυσάρεστο. Επαναλαμβάνουμε το 1ο test και βλέπουμε ότι, παρ’ όλο που ο ασθενής βάζει την ίδια αντίσταση στα χέρια του, δεν μπορεί να τα κρατήσει τεντωμένα στην πρόταση και τα χέρια του κατεβαίνουν.
Του προτείνουμε τώρα, να σκεφθεί κάτι χαρούμενο, ωραίο, ευχάριστο, οτιδήποτε, και επαναλαμβάνουμε το 1ο test.
Βλέπουμε ότι τώρα ο ασθενής αντιστέκεται επιτυχώς και τα χέρια του δεν κατεβαίνουν.
12ο Test
Λέμε στον ασθενή να βγει έξω από την αίθουσα και παραγγέλλουμε στους άλλους που βρίσκονται μέσα στην αίθουσα να σκεφθούν κάτι κακό για τον ασθενή μας (ή το πρόσωπο που δέχεται να συνεργαστεί μαζί μας για να γίνει η παρουσίαση σε κοινό). Καλούμε τον ασθενή να επανέλθει στην αίθουσα και κάνουμε πάλι το 1ο test. Τα χέρια του ασθενούς κατεβαίνουν εύκολα από την πρόταση.
Επαναλαμβάνουμε το ίδιο, παραγγέλλοντας στους υπόλοιπους της αίθουσας να σκεφθούν κάτι πολύ καλό, πολύ θετικό για τον ασθενή.
Επανέρχεται ο ασθενής στην αίθουσα, επαναλαμβάνουμε το 1ο test και βλέπουμε ότι ο ασθενής τώρα αντιστέκεται επιτυχώς με τα χέρια πάλι στην πρόταση.
Και στις δύο περιπτώσεις ο ασθενής δεν έχει γνώση των καλών και θετικών, ή των αρνητικών σκέψεων του κοινού για το άτομό του.
Μπορούμε επίσης να επαναλάβουμε το ίδιο test, προτείνοντας στο κοινό να σκεφθεί κάτι κακό για τον ασθενή, ενώ ταυτόχρονα παραγγέλλουμε στον ασθενή να σκεφθεί ο ίδιος κάτι πολύ καλό, πολύ θετικό για τον εαυτό του.
Επαναλαμβάνουμε το τεστ και βλέπουμε ότι στην προκειμένη περίπτωση ο ασθενής δεν επηρεάζεται από το αρνητικό δυναμικό του κοινού. Τα χέρια του αντιστέκονται επιτυχώς στην δική μας προσπάθεια να τα κατεβάσουμε.
Ολα τα ανωτέρω συμβάντα, αποδεικνύουν περίτρανα πόσο ουσιώδη σημασία έχει η θετική σκέψη για τον άνθρωπο και πόσο μπορεί να επηρεάσει τον ίδιο και τους γύρω του.
Η ενεργειακή δόνηση που απορρέει από μια σκέψη είναι ικανή να διαφοροποιήσει και να αλλάξει την ενεργειακή δόνηση του σώματος του ίδιου του ατόμου και του ατόμου στο οποίο απευθύνεται.
Κατ’ επέκταση, εφόσον μεταβάλλεται η ενεργειακή δόνηση του σώματος, αλλάζει και μεταβάλλεται και η ίδια η υφή του, η ίδια η σύνθεση και κατ’ επέκταση, η υγεία του.
Η Ενεργειακή Ιατρική πιστεύει ότι οι περισσότερες ασθένειες πρώτα εμφανίζονται στο ενεργειακό επίπεδο και ακολουθεί το υλικό, το φυσικό, το καθαρά σωματικό επίπεδο.
Πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε θετικά, χαρούμενα, ωραία και για τον εαυτό μας και για τους άλλους και αυτό είναι βέβαιο ότι μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος για να προκύψουν θετικές και ωραίες καταστάσεις στη ζωή μας.
Οταν κάνουμε αρνητικές σκέψεις, είτε πρόκειται για τον εαυτό μας, είτε για κάποιον άλλο, ήδη χάνουμε ενεργειακά και εμείς και το άλλο πρόσωπο το οποίο αφορούν.
Οταν έχουμε έναν συνομιλητή που κινεί τα χέρια του προς τα κάτω ενώ μιλάει, πρέπει να ξέρουμε ότι άθελα του μπορεί να κατεβάσει, να ελαττώσει την ενέργεια την δική του και την δική μας.
Του υποδεικνύουμε να κάνει τις αντίθετες κινήσεις προς τα επάνω, ή σκεφτόμαστε εμείς πολύ θετικά, ή κάνουμε νοερά ή πραγματικά τις αντίθετες κινήσεις προς τα επάνω.
Μπορούμε να τονώσουμε και την δική μας ενέργεια όταν είμαστε κουρασμένοι, ή απαισιόδοξοι, κάνοντας κινήσεις με τα χέρια μας από κάτω προς τα επάνω.
Σημείωση: Εάν κατά την εκτέλεση των protest παίρνουμε λάθος μηνύματα, τότε κάνουμε το τεστ της αφυδάτωσης.
Test Αφυδάτωσης
Παραγγέλλουμε στον ασθενή να τραβήξει με το ένα του χέρι μια τούφα από τα μαλλιά του και να κρατήσει το άλλο χέρι στην πρόταση. Επιχειρούμε πάλι να κατεβάσουμε το χέρι του ενώ εκείνος αντιστέκεται.
Εάν κατέβει το χέρι, σημαίνει ότι έχει αφυδάτωση και του δίνουμε να πιει νερό. Ετσι προσλαμβάνει ενέργεια. Επαναλαμβάνουμε το τεστ το οποίο τώρα βγαίνει θετικό δηλ. ο ασθενής αντιστέκεται επιτυχώς και δεν κατεβαίνει το χέρι του παρόλη τη δική μας πίεση.
Υποβάλλουμε τώρα στον ασθενή μας μερικές ερωτήσεις των οποίων ξέρουμε τις απαντήσεις π.χ. :
Ετσι ελέγχουμε και επιβεβαιώνουμε την ορθότητα των απαντήσεων που μας δίνει το σώμα του ασθενούς.
Μπαίνουμε τώρα στο κυρίως θέμα. Αρχίζουμε να διερευνούμε το πρόβλημα υγείας για το οποίο ενδιαφερόμαστε.
Είμαστε στο χώρο της διάγνωσης, η οποία επιταχύνεται με τις εξής ερωτήσεις:
1η ΕΡΩΤΗΣΗ
Υπάρχει περίπτωση να έχουμε κάνει λάθος στην επιλογή μας και το πρόβλημα να μην είναι ψυχοσωματικό, να είναι καθαρά σωματικό, δηλ. οργανικό. Εάν από την απάντηση βγει ότι το πρόβλημα είναι καθαρά οργανικό δεν συνεχίζουμε. υπάρχουν άλλες μέθοδοι για να θεραπεύσουμε οργανικά προβλήματα.
Με την μέθοδο αυτή διερευνούμε καθαρά ψυχοσωματικά προβλήματα. Εάν λοιπόν, το πρόβλημα υγείας που θέλουμε να θεραπεύσουμε έχει σχέση με την ψυχοσυναισθηματική σφαίρα συνεχίζουμε τις ερωτήσεις μας.
2η ΕΡΩΤΗΣΗ
Εάν είναι περισσότερες από μια οι αιτίες που το προκάλεσαν ακολουθεί η υποερώτηση:
3η ΕΡΩΤΗΣΗ
4η ΕΡΩΤΗΣΗ
Μας ενδιαφέρει τώρα να εντοπίσουμε το υπεύθυνο συναίσθημα ή τα συναισθήματα (διότι μπορεί να είναι πολλά) που καταπιέστηκαν, που δεν εκδηλώθηκαν και προκάλεσαν την νόσο.
Κάνουμε μια λίστα με διάφορα αρνητικά συναισθήματα από την μία στήλη, και τα αντίστοιχα τους θετικά συναισθήματα από την άλλη στήλη. Για ευκολία, τα χωρίζουμε σε ενότητες. Για να μην κουράζουμε, λοιπόν, τον ασθενή μας και τον εαυτό μας επίσης με πολλές ερωτήσεις, δίνουμε την λίστα στον ασθενή να την διαβάσει για να την έχει υπόψη του.
Ρωτάμε λοιπόν:
Αφού εντοπίσουμε μια ή δύο ενότητες και περιορίσουμε τον αριθμό των συναισθημάτων που έχουμε να διερευνήσουμε, ρωτάμε περαιτέρω για κάθε ένα από τα αρνητικά συναισθήματα που έχουμε να δουλέψουμε. Ετσι, απομονώνουμε και συγκεκριμενοποιούμε το ή τα υπαίτια συναισθήματα.
5η ΕΡΩΤΗΣΗ
Μας ενδιαφέρει πότε συνέβη το δυσάρεστο γεγονός που προκάλεσε αυτό το καταπιεσμένο άσχημο συναίσθημα.
Με τον τρόπο αυτό περιορίζουμε και συγκεκριμενοποιούμε μια χρονική περίοδο π.χ. στην ηλικία των 5 ετών. Μπορούμε να εντοπίσουμε και μήνα πολλές φορές, εάν κρίνουμε ότι είναι απαραίτητο ή χρήσιμο.
Η εμπειρία λέει ότι η ακριβής χρονολογία δεν εντοπίζεται πάντα με απόλυτη ακρίβεια, αλλά το υπαίτιο συναίσθημα είναι βέβαιο ότι ανιχνεύεται και αναγνωρίζεται.
6η ΕΡΩΤΗΣΗ
Η ερώτηση αφορά τον εντοπισμό του χώρου όπου διαδραματίστηκε το δυσάρεστο συμβάν. Ρωτάμε:
7η ΕΡΩΤΗΣΗ
Ακολουθεί μια πολύ λεπτή και πολύ ουσιώδης ερώτηση:
Ποιος προκάλεσε το δυσάρεστο συμβάν; Ποίος είναι ο υπεύθυνος για το συναίσθημα που αισθάνθηκε κάποτε ο ασθενής, αλλά για διάφορους λόγους καταπιέστηκε και δεν εκδηλώθηκε;
Και ανάλογα με την απάντηση που παίρνουμε συνεχίζουμε την διερεύνηση:
Μπορεί αυτός που προκάλεσε το κακό να μην το έκανε ενσυνείδητα, να μην ήθελε να κάνει κακό, να μην ήθελε να προσβάλλει, να πληγώσει κανέναν και ιδιαίτερα ένα παιδί. Μπορεί να έκανε ότι έκανε γιατί πίστευε ότι έτσι είναι το σωστό, έτσι έπρεπε να κάνει, ότι φρόντιζε για το καλό του παιδιού, ή του φίλου του ή του υφισταμένου του, ανάλογα με την σχέση που είχε με το άτομο εκείνη την εποχή.
Πόσοι ενήλικες δεν κάνουμε κακό στα παιδιά πιστεύοντας ακράδαντα ότι λειτουργούμε σωστά και για το καλό τους! Δεν αποκλείεται ο προσβεβλημένος να αισθάνθηκε έτσι, διότι το ανοσοποιητικό του σύστημα έτυχε να είναι πολύ ασθενές εκείνη την στιγμή.
Οι βιολογικοί ρυθμοί παίζουν μεγάλο ρόλο και σε αυτόν τον τομέα. Εάν τους συμβουλευτεί κανείς, μπορεί να βρει ποιες είναι οι καλές και οι κακές του μέρες, πότε η βιολογική του αντίσταση και η ενεργειακή του αντοχή βρίσκεται ψηλά και πότε χαμηλά.
Μπορεί επίσης, ο ενήλικας που πιθανόν να ενεπλάκη στην όλη υπόθεση της πρόκλησης της ψυχοσωματικής νόσου, να ενήργησε πράγματι πολύ σωστά και όπως έπρεπε. Αλλά ο τρόπος που ενήργησε ή που ανάγκασε το παιδί να ενεργήσει, να μην ήταν ευχάριστος για το παιδί και λόγω του ότι ήταν παιδί, δεν μπόρεσε να εξηγήσει την χρησιμότητα του συμβάντος.
Μπορεί με την πάροδο των χρόνων, η σχέση του ασθενούς με το εν λόγω άτομο να έχει γίνει άριστη, ή αυτός να είναι ο λόγος που ο ασθενής δεν μπορεί να έχει μια φυσιολογική σχέση με κάποιον άλλο, ο οποίος όμως τώρα να φέρεται άψογα.
Ισως να έχει ήδη πεθάνει το υπαίτιο άτομο και φαινομενικά να ισχύει το ρητό:" Ο αποθανών δικαιώνεται", αλλά κατά βάθος ο ασθενής να μην τον έχει συγχωρήσει ποτέ.
ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Ρωτάμε τώρα τον ασθενή μας, στο επίπεδο του συνειδητού, εάν θυμάται κάποιο σημαντικό γεγονός από την συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής του, τον σχετικό χώρο, σπίτι, σχολείο, δουλειά κ.τ.λ. ανάλογα με τις απαντήσεις που πήραμε. Τον ρωτάμε επίσης, εάν θυμάται κάποιο άτομο, άνδρα, γυναίκα ή παιδί που νομίζει ότι έχει κάποια σχέση με το πρόβλημα.
Μερικές φορές θυμούνται ορισμένα γεγονότα και πρόσωπα, τα οποία ενοχοποιούν για το πρόβλημα που τους απασχολεί και μας το λένε.
Τις περισσότερες φορές όμως, δεν θυμούνται τίποτε ή θυμούνται λίγα πράγματα. Δηλαδή η μνήμη τους είναι ανεπαρκής. Οσο πιο σοβαρό είναι το πρόβλημα, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να μην θυμούνται πώς προκλήθηκε. Πρόκειται για τα θλιβερά γεγονότα που απωθούνται από την μνήμη, γιατί η ανάμνηση τους είναι πολύ δυσάρεστη.
Μπαίνουμε τώρα στο πεδίο της θεραπείας. Ακολουθούν τα εξής στάδια θεραπείας:
Το επόμενο βήμα είναι να βοηθήσουμε τον ασθενή μας να θυμηθεί. Ακολουθούμε την εξής διαδικασία:
Βάζουμε τον ασθενή να καθίσει σε μια καρέκλα και εμείς στεκόμαστε όρθιοι στη δεξιά του πλευρά. Τοποθετούμε τα χέρια μας στο κεφάλι του, έτσι ώστε το δεξί μας χέρι να ακουμπάει στο μέτωπο του και το αριστερό μας χέρι πίσω στο ινιακό οστούν. Αγκαλιάζουμε κατά κάποιον τρόπο το κεφάλι του. Τα χέρια μας μπορούν να ακουμπούν με όλη την παλάμη ή μόνο με τα δάχτυλα επάνω στο κεφάλι του ασθενούς.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε με τα χέρια μας ένα ενεργειακό κύκλωμα, ένα κλειστό ενεργειακό κύκλωμα. Περιορίζουμε την αύρα του, δεν αφήνουμε την ενέργεια του εγκεφάλου του να διασπαρεί. Ετσι, μπορεί να την χρησιμοποιήσει όλη θετικά και να θυμηθεί καλύτερα το παρελθόν.
Εμείς τον παροτρύνουμε ήρεμα και σταθερά με ήπια, γλυκιά φωνή, να θυμηθεί. Του μιλάμε σιγά. Του λέμε να φέρει στην μνήμη του την εποχή εκείνη και να αφήσει ελεύθερο το νου του και τον εαυτό του να θυμηθεί.
Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται ο παράγων: "ικανότητα του γιατρού - θεραπευτή". Και λέω θεραπευτή, γιατί στην προκειμένη περίπτωση ο γιατρός είναι που δίνει την θεραπεία. Δεν είναι απλά ο γιατρός που μετά την διάγνωση γράφει μια συνταγή και η θεραπεία γίνεται από το φάρμακο στο σπίτι ή στο νοσοκομείο.
Ο γιατρός - θεραπευτής είναι σαν τον χειρούργο που κάνει επί τόπου τη θεραπεία. Είναι σαν "χειρούργος της ψυχής". Το ίδιο είναι και ο ψυχαναλυτής, ψυχίατρος.
Ο γιατρός επίσης μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή του διανοητικά να ρίξει την συχνότητα των εγκεφαλικών κυμάτων του από την συχνότητα β΄ στην συχνότητα α΄. Η συχνότητα β΄ είναι 14-21c/sec και είναι η συχνότητα της εγρήγορσης.
Η συχνότητα α΄ είναι χαμηλότερη, 7-14c/sec και είναι η συχνότητα στην οποία λειτουργεί ο εγκέφαλος πριν τον βαθύ ύπνο, πριν το πρωινό ξύπνημα και κατά την διάρκεια των ονείρων. Η συχνότητα α΄ και κυρίως ο 10c/sec είναι παραγωγική, αρμονική συχνότητα του εγκεφάλου κατά την διάρκεια της οποίας μπορούμε να επιτύχουμε πολλά πράγματα τα οποία αδυνατούμε να επιτύχουμε στη συχνότητα β΄.
Μετά από βραχύ σχετικά χρονικό διάστημα ο ασθενής μπορεί να θυμηθεί και αν θέλει (δεν είναι απαραίτητο, αλλά είναι αποτελεσματικότερο), να περιγράψει άτομα και καταστάσεις, γεγονότα και λεπτομέρειες τις οποίες δεν θυμόταν λίγο πριν.
Τον αφήνουμε ήσυχο να ξαναθυμηθεί σε όλη του την έκταση και όσο το δυνατόν πληρέστερα το οποιοδήποτε θλιβερό γεγονός αναπηδά στην μνήμη του κρατώντας συνεχώς το κεφάλι του με τα χέρια μας.
Αυτό είναι το 1ο επίτευγμα: Η ανάκληση της μνήμης.
2ο Στάδιο
ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ
Εν συνεχεία τον παροτρύνουμε ήρεμα να διερευνήσει με την φαντασία του το επίμαχο αυτό συμβάν έτσι όπως συνέβη τότε και να μην διστάσει να έλθει αντιμέτωπος με το πρόσωπο που τυχόν τον έβλαψε στο παρελθόν και να το δει να επαναλαμβάνει την ίδια οδυνηρή πράξη προς τον ασθενή.
Και μόνον η καλή ανάμνηση του ξεχασμένου συμβάντος είναι ικανή να προκαλέσει στον ασθενή μας το ίδιο ή τα ίδια δυσάρεστα και ανεπιθύμητα συναισθήματα που προκάλεσε τότε στο παρελθόν όταν συνέβη στην πραγματικότητα.
Κρατώντας συνέχεια το κεφάλι του με τα χέρια μας όπως περιγράφηκε προηγουμένως τον αφήνουμε να ξαναζήσει το περιστατικό, να αισθανθεί ξανά το συναίσθημα, να νοιώσει για λίγο όπως είχε νοιώσει δυσάρεστα την στιγμή που διαδραματίσθηκε.
3ο Στάδιο
Καθοδηγούμε τώρα τον ασθενή μας και τον παροτρύνουμε να ξαναζήσει με την φαντασία του το δυσάρεστο συμβάν, να φέρει μπροστά του το πρόσωπο που πιστεύει ότι τον έβλαψε και να το δει να επαναλαμβάνει την ίδια άσχημη, οδυνηρή πράξη προς αυτόν, αλλά με την εξής "ειδοποιό διαφορά":
Του υποδεικνύουμε να μην κρατήσει έναν παθητικό ρόλο όπως κράτησε τότε, αλλά να αντιδράσει προς αυτό το γεγονός με την φαντασία του φυσικά, να αντιδράσει προς αυτό το άτομο που πιστεύει ότι τον έβλαψε, έτσι όπως θα ήθελε να είχε αντιδράσει τότε αλλά για διάφορους λόγους ανώτερους από τη θέληση του δεν μπόρεσε να το κάνει.
Να αντιδράσει ελεύθερα με την φαντασία του, να εκφραστεί όπως θα ήθελε να είχε κάνει, να του ζητήσει εξηγήσεις, να το βρίσει, να το χτυπήσει, να το πονέσει. Να σκεφθεί ότι κάνει ό,τι του έρχεται αυθόρμητα στον νου. Να το τιμωρήσει ή να το εκδικηθεί. Να μην ντραπεί.
Σας επισείω την προσοχή στο γεγονός ότι είμαστε στο επίπεδο της φαντασίας και επομένως όλα επιτρέπονται. Δεν υπάρχει λόγος να φοβηθεί, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος.
Το άτομο μπορεί να ξαναζήσει τόσο έντονα αυτές τις στιγμές που πολλές φορές μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους. Mπορεί να κλάψει, να φωνάξει, να ιδρώσει, να αναστενάξει, να χασμουριέται, να τρέμει. Είναι η αρνητική δόνηση που εγκαταλείπει τον ταλαίπωρο οργανισμό και εκδηλώνεται με αυτούς τους τρόπους. Εμείς φροντίζουμε να τον έχουμε προειδοποιήσει για το τι σημαίνουν όλα αυτά τα συμπτώματα και τον ενθαρρύνουμε να συνεχίσει.
Δεν αποκλείεται, ένα μέρος της αρνητικής ενεργειακής αυτής δόνησης να περάσει, να διαφύγει μέσω του σώματος του γιατρού, διότι όπως είπαμε, ο γιατρός συνεχίζει να κρατά με τα χέρια του το κεφάλι του ασθενούς και είναι ένας καλός αγωγός της ενέργειας.
Δηλαδή, μπορεί και ο γιατρός να ιδρώσει, να αναστενάξει, να χασμουρηθεί, να τρέμει. Εξαρτάται από το πόσο καλός αγωγός είναι. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, ούτε για τον ασθενή, ούτε για τον γιατρό, διότι παίρνουμε διάφορα μέτρα προφύλαξης που αφορούν και τον ασθενή και τον γιατρό.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναφέρουμε με ποιο τρόπο θα μπορούσε να προφυλαχθεί ο γιατρός - θεραπευτής από οποιαδήποτε αρνητική επίδραση που προέρχεται από τον ασθενή κατά την διάρκεια της θεραπείας ή από οποιοδήποτε ασθενή του, ή από οτιδήποτε άλλο αρνητικό ή επιβλαβές συμβαίνει γύρω του.
1η Μέθοδος
Οσον αφορά τον γιατρό:
Σκεφτόμαστε ότι βρισκόμαστε μέσα σε ένα κυλινδρικό περιτύλιγμα το οποίο αποτελείται από καθρέφτες και το κάτω άκρο του δεν φθάνει ως το έδαφος, έτσι ώστε να αφήνει έξω τα πόδια. Το δε ύψος του είναι λίγο κοντύτερο από το ύψος μας έτσι ώστε να αφήνει ακάλυπτη την κορυφή του κεφαλιού μας.
Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να πάρουμε ενέργεια και από την γη με τα πόδια και από τον ουρανό με το κεφάλι, ενώ ταυτόχρονα οι αρνητικές επιδράσεις αντανακλώνται επάνω στην επιφάνεια του καθρέφτη.
Τον κύλινδρο τον φανταζόμαστε να έχει περί τα 20-30 εκατοστά απόσταση από το σώμα μας. Σε τόση απόσταση περίπου φθάνει η ακτινοβολία της βιολογικής ενέργειας του κάθε ατόμου. Η λεγόμενη "αύρα" από τους Ινδούς.
Ετσι, παραμένουμε ισχυροί με ενέργεια Inn της γης και Yang του ουρανού, μέσα στο θωρακισμένο περιτύλιγμα μας.
Μία άλλη μέθοδος είναι να σκεφτούμε ότι μας περιβάλλει κυκλικά ή σφαιρικά ένα λευκό κουκούλι, ένα λευκό φωτεινό αυγό, μια φωτεινή σφαίρα, ή απλά ένας λευκός κύκλος.
Ολα αυτά θα πρέπει να σκεφτούμε ότι έχουν μια απόσταση 20-30cm από το σώμα μας, όπως είπαμε και πριν.
Τις νοητικές αυτές προφυλάξεις μπορεί να τις παίρνει καθένας μας όταν βρίσκεται σε μέρη όπου υπάρχουν αρνητικές σκέψεις ή αρνητικές δονήσεις γενικώς.
Π.χ. όταν επισκέπτεστε ένα νοσοκομείο, όταν πάτε σε μια κηδεία, σε ένα χώρο που βρίσκονται και άτομα που νοιώθετε ότι δεν σας συμπαθούν.
Εννοείται βέβαια, ότι χρειάζεται κάποια εξάσκηση του γιατρού επάνω στο θέμα αυτό, για να έχει καλά αποτελέσματα με την μέθοδο. Διότι η δύναμη και η ικανότητα του νου και της σκέψης είναι μεν απεριόριστες, αλλά οι δυνατότητες ενός απαίδευτου ατόμου είναι περιορισμένες.
Χρειάζεται εξάσκηση, πίστη, ειλικρινής διάθεση να βοηθήσει κανείς, καθαρός νους και ψυχή και υπομονή και επιμονή για οτιδήποτε δύσκολο θέλει κανείς να πετύχει.
Διότι η μέθοδος αυτή, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι μέθοδος ρουτίνας, δεν είναι κατάλληλη για όλους τους ασθενείς, ούτε για όλες τις ψυχοσωματικές ασθένειες. Πρέπει να περιορίζεται σε πολύ εξειδικευμένα, δύσκολα και αυστηρά επιλεγμένα περιστατικά.
Και το βασικότερο, πρέπει να έχετε έναν ασθενή ώριμο, συνεργάσιμο, ο οποίος να έχει πλήρη συναίσθηση του τι θέλει και του τι επιδιώκει με τη μέθοδο αυτή, έτοιμο και δυνατό ώστε να αντιμετωπίσει οτιδήποτε προκύψει από τις "ανασκαφές" της ψυχής του.
Οσον αφορά τα μέτρα προφύλαξης του ασθενούς, θεωρείται ότι εφόσον ο γιατρός έχει κλειστό το ενεργειακό κύκλωμα του ασθενούς, περιβάλλοντας το κεφάλι του με τα χέρια, ο ασθενής δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο.
Τα συναισθήματα του αναδύονται από το υποσυνείδητο στο συνειδητό και δεν κινδυνεύουν να υποχωρίσουν ξανά.
Επανερχόμαστε τώρα στην περιγραφή της θεραπείας.
Ο γιατρός συνεχίζει να στέκεται στα δεξιά του ασθενούς κρατώντας συνέχεια το κεφάλι του με τα χέρια του. Ο ασθενής σκέφτεται, θυμάται, αισθάνεται, δηλαδή αναβιώνει το ίδιο το συναίσθημα που αισθάνθηκε στο παρελθόν, μόνο που τώρα έχει το δικαίωμα να αντιδράσει με την φαντασία του προς το γεγονός, ή προς το πρόσωπο που θεωρεί υπεύθυνο έτσι όπως θα ήθελε να είχε κάνει τότε και δεν το έκανε για διάφορους λόγους.
Περιμένουμε υπομονετικά μέχρι να κορεστεί η ανάγκη του για τιμωρία, εκδίκηση, δικαιοσύνη ή οτιδήποτε άλλο αισθάνεται την ανάγκη να διαπράξει νοητικά. Περιμένουμε μέχρι να σταματήσει από μόνη της αυτή η σκέψη στο νου του ασθενούς, μέχρι να πάψει να αισθάνεται αυτό ή αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα που αισθανόταν πριν από λίγο.
Είναι εκπληκτικό το ότι όλοι αναφέρουν χαρακτηριστικά, ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό συντελείται σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα.
Αναφέρουν λοιπόν οι ασθενείς: "Δεν αισθάνομαι άλλο πια αυτό το συναίσθημα γιατρέ μου. Δεν νοιώθω πια π.χ. φόβο, ενοχή, θυμό, ζήλια, εγκατάλειψη (κ.τ.λ. όποιο και αν ήταν το εν λόγω αρνητικό συναίσθημα). Δεν μπορώ να το σκεφθώ, να το αισθανθώ άλλο, έφυγε".
Εάν όντως το βίωσε και το σκέφθηκε ικανοποιητικά και εάν έχει λήξει το θέμα μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Πώς όμως θα είμαστε βέβαιοι ότι είναι έτσι τα πράγματα και δεν κάνουμε λάθος στις εκτιμήσεις μας;
Εχουμε δύο τρόπους για να βεβαιωθούμε:
1) Εάν ο ασθενής έπαψε πια να είναι κυριευμένος από τα αρνητικά του συναισθήματα και ηρέμησε, ο γιατρός που εξακολουθεί να έχει τα χέρια του σε επαφή με το κεφάλι του ασθενούς, έχει την αίσθηση της σφίξης των αρτηριών του κρανίου του ασθενούς στα χέρια του. Εάν δεν συμβαίνει αυτό τότε θα πρέπει ίσως να επιμένει λίγο ακόμα και να μην αφήσουμε τον ασθενή.
2) Εάν δεν είμαστε βέβαιοι ακόμα και με τον προηγούμενο τρόπο, εάν παρ’ όλα όσα λέει ο ασθενής εμείς έχουμε τις αμφιβολίες μας, κάνουμε το εξής: Σταματάμε, σηκώνουμε τον ασθενή από την καρέκλα και χρησιμοποιούμε το Myo-test για να ρωτήσουμε τον ίδιο τον εγκέφαλο του ασθενούς. Ρωτάμε λοιπόν:
Εάν η απάντηση είναι "όχι", τότε τον καθίζουμε πάλι στην καρέκλα και τοποθετούμε τα χέρια μας στο κεφάλι του με τον ίδιο τρόπο όπως πριν στεκόμενοι από δεξιά του. Τον παροτρύνουμε να συνεχίσει, να προσπαθήσει να θυμηθεί, να ξαναζήσει το γεγονός μέχρι να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Και όταν νομίζουμε ότι είμαστε έτοιμοι και εμείς και ο ασθενής, τον ξανασηκώνουμε όρθιο και επαναλαμβάνουμε την ερώτηση με το Myo-test. Εάν αυτή τη φορά η απάντηση είναι θετική, σημαίνει ότι το θέμα δεν να θεωρείται λήξαν και προχωρούμε στο επόμενο στάδιο της θεραπείας μας.
Ως τώρα, βρισκόμαστε στην αρνητική πλευρά της όλης υπόθεσης. Βρισκόμαστε στο επίπεδο της ασθένειας.
Τώρα πρέπει να περάσουμε στο επίπεδο της θεραπείας, στη θετική φάση. Πρέπει να μεταφέρουμε το όλο θέμα από το παρελθόν στο παρόν, από το αρνητικό στο θετικό, από το κακό στο καλό, από την νόσο στην θεραπεία.
Ο ασθενής εξακολουθεί να κάθεται στη καρέκλα του. Ο γιατρός καθαρίζει εικονικά τα χέρια του από τις αρνητικές επιδράσεις του ασθενούς κάνοντας κινήσεις σαν να τα πλένει και να τα τινάζει για να στεγνώσουν.
Ερχεται τώρα ο γιατρός και στέκεται από την αριστερή πλευρά του ασθενούς και τοποθετεί το αριστερό του χέρι στο μέτωπο του ασθενούς, το δε δεξί του χέρι στο ινιακό οστούν. Κλείνει πάλι ο ενεργειακός κύκλος γύρω από το κεφάλι του ασθενούς.
Παροτρύνουμε και πάλι ήρεμα τον ασθενή μας να ξαναθυμηθεί το ίδιο γεγονός, να φέρει μπροστά του νοερά το άτομο που θεωρεί υπεύθυνο για το πρόβλημα του και που πριν από λίγο το τιμώρησε ή το εκδικήθηκε με τη φαντασία του φυσικά.
Του λέμε να εξηγήσει στο άτομο αυτό τους λόγους που τον ώθησαν να αισθανθεί την ανάγκη να το εκδικηθεί, να το τιμωρήσει, να του φερθεί σκληρά και αλύπητα με τη φαντασία του.
Του λέμε να προσπαθήσει να εξηγήσει νοερά στο υπαίτιο άτομο πόσο κακό του είχε προξενήσει στο παρελθόν, πόσο το πλήγωσε και πόσο αυτό στιγμάτισε την μετέπειτα ζωή του. Ολα αυτά τα σκέφτεται ήρεμα ο ασθενής, χωρίς αρνητικά συναισθήματα, απλά και ωραία.
Του λέμε να ζητήσει νοερά συγνώμη από το άτομο αυτό για τις αρνητικές σκέψεις που έκανε πριν, για τη νοερή εκδίκηση ή τιμωρία για το κρυφό ή φανερό μίσος που έτρεφε όλα αυτά τα χρόνια για αυτό και για τις άσχημες σχέσεις που πιθανόν να είχαν στη ζωή.
Τον προτρέπουμε να μετατρέψει το μίσος σε αγάπη, τα οποιοδήποτε αρνητικά συναισθήματα σε θετικά, να το αγκαλιάσει και να το φιλήσει νοερά, να κλάψει μαζί του.
Η συγνώμη και οι θετικές σκέψεις και τα συναισθήματα πρέπει να είναι τόσο έντονα και ειλικρινή, όσο έντονα ήταν πριν λίγο και τα αρνητικά συναισθήματα.
Πρέπει να βγαίνουν αυθόρμητα από την ψυχή του ασθενούς για να τον λυτρώσουν, για να βγει νικητής στο τέλος από όλη αυτή την τρικυμιώδη περιπλάνηση στην άβυσσο της ψυχής του.
Οταν είναι έτοιμος ο ασθενής, προχωρούμε στο επόμενο στάδιο που είναι επίσης πολύ καθοριστικό για την θεραπεία.
Προτείνουμε πάλι στον ασθενή να σκεφθεί το δυσάρεστο γεγονός αλλά αυτή τη φορά με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.
Του λέμε να το σκεφθεί, όχι έτσι όπως συνέβη και κατέληξε να γίνει δυσάρεστο, αλλά έτσι όπως θα ήθελε να είχε συμβεί, αλλά δεν έχει πλέον σημασία γιατί δεν συνέβη.
Πλέκει τώρα ο ασθενής ένα δικό του σενάριο, αναδρομικά, το καλύτερο, το ιδανικότερο, το ωραιότερο, το πιο χαρούμενο και ικανοποιητικό που θα μπορούσε να σκεφθεί. Αφήνει αχαλίνωτη την φαντασία του και τον πόθο της ψυχής του να ζήσει νοερά το δικό του τέλειο ευτυχισμένο παραμύθι.
Αλλάζει τώρα το άσχημο, αρνητικό συναίσθημα που ένοιωθε πριν, από το αρνητικό στο θετικό επίπεδο. Π.χ. μετατρέπει:
Συνήθως μετά από λίγο μας λέει ικανοποιημένος ότι νοιώθει μεγάλη ανακούφιση και χαρά. Χαμογελάει, εκπλήσσεται και ο ίδιος για το πόσο καλά αισθάνεται.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είναι απαλά, χαλαρωμένα. Φαίνεται ξεκούραστος, ανανεωμένος, όμορφος. Μοιάζει σαν να ξύπνησε από έναν βαθύ, μακρύ υγιή και αναζωογονητικό ύπνο. Συνήθως αυτό σημαίνει και το τέλος της θεραπείας
Οσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο, καμιά φορά αρκεί μια τέτοια πλήρης συνεδρία για να εξαφανιστεί μια χρόνια ψυχοσωματική νόσος. Αλλοτε, πάλι απαιτούνται περισσότερες συνεδρίες. Ενα πρόβλημα που χρόνια ταλάνιζε έναν ασθενή, μπορεί να πάψει να υφίσταται σιγά-σιγά ή και σχετικά σύντομα.
Για να είμαστε, όμως, βέβαιοι ότι ούτως ολοκληρώσαμε την θεραπεία μας, μπορούμε και πρέπει να κάνουμε ξανά χρήση του Myo-test. Και ρωτάμε πάλι με το Myo-test:
Εάν η απάντηση είναι "όχι", μπορούμε να συνεχίσουμε σε μια άλλη συνεδρία εάν ο ασθενής έχει κουραστεί και ο εγκέφαλος του δεν δείχνει πρόθυμος να συνεχίσει να συνεργάζεται. Εάν η απάντηση είναι "ναι", τελειώνουμε τη θεραπεία μας ως εξής:
Καθαρίζουμε νοερά τα χέρια μας, σαν να τα πλένουμε νοερά και τα τινάζουμε, σαν να αποτινάζουμε νοερά κάθε τυχόν εναπομείνασα αρνητική επίδραση.
Κατόπιν, στεκόμενοι από την αριστερή πλευρά του ασθενούς, ανεβάζουμε ταυτόχρονα τα χέρια μας από κάτω προς τα πάνω, κρατώντας το αριστερό μας χέρι στην πρόσθια επιφάνεια του σώματος του ασθενούς, και το δεξί μας χέρι στην οπίσθια επιφάνεια του σώματος του, χωρίς να τον αγγίζουμε, με τις παλάμες προς τα επάνω.
Σταματάμε το αριστερό χέρι στο ύψος του στόματος του ασθενούς και το δεξί χέρι το ανεβάζουμε στο κεφάλι του ασθενούς, το περνάμε επάνω από το κεφάλι του και το φέρνουμε εμπρός στο μέτωπο, από όπου το κατεβάζουμε μέχρι το επίπεδο του στόματος του ασθενούς.
Ενώνουμε τα χέρια μας με τις παλάμες μας σε επαφή και κρατώντας τα κλειστά απομακρυνόμαστε από τον ασθενή. Εν συνεχεία τα τινάζουμε με τις ίδιες κινήσεις όπως πριν.
Με τη μέθοδο αυτή, κλείνουμε αφ’ ενός το ενεργειακό κύκλωμα του ασθενούς και ταυτόχρονα τονώνουμε και εξισορροπούμε την κυκλοφορία της ενέργειας στο σώμα του. Ετσι, το αφήνουμε τονωμένο και προστατευμένο.
Επεξήγηση: Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν δύο ισχυρά κανάλια κυκλοφορίας ενέργειας. Δύο πολύ σημαντικοί "Παράδοξοι Μεσημβρινοί", όπως λέγονται. Ο Ren-Mai. στην πρόσθια επιφάνεια του σώματος και ο Don-Mai στην οπίσθια επιφάνεια. Εάν τονώσουμε την ενέργεια αυτών των δύο Μεσημβρινών Ιnn και Yang, είναι σαν να τονώνουμε όλη την ενέργεια του οργανισμού. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε χωρίς να ολοκληρώσουμε την θεραπεία μας. Δηλαδή, δεν πρέπει να αφήσουμε τον ασθενή μας με αρνητικά συναισθήματα, δεν πρέπει να τον αφήσουμε χωρίς να τον εξαγνίσουμε, να τον τονώσουμε και να τον προστατέψουμε.
Επίσης είναι πολύ καλό, και τα ποσοστά επιτυχίας υψηλότερα, όταν η ψυχοσυναισθηματική αυτή ρύθμιση συνδυάζεται και με βελονισμό που είναι επίσης μια ενεργειακή θεραπεία.
Αλλες περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθεί το Myo-test:
1) TEST ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Οταν κάποιος λέει ψέματα, όσο έντεχνα και αν είναι, και όσο και αν οι άλλοι πραραπλανώνται και δεν το αναγνωρίζουν, ο εγκέφαλος του το γνωρίζει πολύ καλά. Μπορεί λοιπόν, μέσω διαφόρων αντανακλαστικών του αυτόνομου νευρικού συστήματος, να αντιδράσει ο εγκέφαλος ανεξάρτητα από την βούληση και να προδώσει το ψέμα με τη γλώσσα του σώματος π.χ. διάφορες χειρονομίες κοντά στο πρόσωπο όπως:
2) TEST ΑΛΛΕΡΓΙΑΣ
Σε αλλεργικούς ασθενής μπορούμε σχετικά εύκολα να εντοπίσουμε την αλλεργιογόνο ουσία.
Ρωτάμε με τη σειρά για διάφορες ύποπτες αλλεργιογόνες ουσίες, μέχρι να εντοπίσουμε 1-2 για τις οποίες βρίσκουμε ότι προκαλούν αλλεργία στον ασθενή. Για να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα της αποκάλυψης μας, μπορούμε να φέρουμε την υπεύθυνη αυτή ουσία στον ασθενή και να ρωτήσουμε ξανά με το Myo-Arm-test, φέρνοντας τον ασθενή σε επαφή με την ουσία. Μπορούμε επίσης να δούμε επί τόπου την άμεση αντίδραση του. Εν συνεχεία, μπορούμε να προσπαθήσουμε να θεραπεύσουμε τον ασθενή με την παραπάνω μέθοδο.
3) ΤΙΤΛΟΣ;
Μπορούμε να ρωτήσουμε εάν διάφορα αντικείμενα, ρούχα, κοσμήματα κ.τ.λ. που έρχονται σε άμεση επαφή με το σώμα μας εξωτερικά, μας κάνουν κακό ή καλό. Εάν είναι ωφέλιμα για την υγεία μας ή όχι. Π.χ. ένα ρολόι από ανοξείδωτο ατσάλι, ένα σταυρουδάκι από χρυσό, ένα βραχιολάκι, κάτι γενικά που το φορούμε συνέχεια, μάλλινα ρούχα, συνθετικά ρούχα κ.τ.λ.
Κατ’ αρχήν, δίνουμε στον ασθενή να κρατήσει το κόσμημα ή το ρούχο στο χέρι του και ρωτάμε με το test εάν είναι κατάλληλο και καλό για την υγεία του. Εάν "όχι" θα πρέπει ίσως να το καταργήσει. Εάν η απάντηση είναι "ναι", του δίνουμε να το φορέσει και επαναλαμβάνουμε το τεστ. Δεν πρέπει να εκπλαγούμε εάν την δεύτερη φορά η απάντηση είναι "όχι". Διότι μπορεί ένα μέταλλο από το οποίο είναι κατασκευασμένο ένα ρολόι, ή ένα κόσμημα, να μην του κάνει κακό εάν απλώς έρχεται σε επαφή με το σώμα του. Μπορεί όμως εάν το φορέσει στο χέρι ή στο λαιμό του να περικλείνει ενεργειακά τους Μεσημβρινούς του χεριού ή του λαιμού κατά τρόπο μη συμβατό και να επηρεάζει δυσμενώς την υγεία. Καλά θα κάνει να μην το φοράει συνέχεια.
4) TEST ΤΡΟΦΩΝ
Μπορούμε να βρούμε ποιες τροφές είναι κατάλληλες για τον ασθενή και ποιες όχι. Ποιες τροφές κάνουν καλό στην υγεία του και ποιες τροφές μπορούν να προκαλέσουν ασθένεια.
Μπορούμε επίσης, να εντοπίσουμε τις τροφές που πρέπει να τρώει ένας ασθενής που πάσχει από μια συγκεκριμένη πάθηση.
Ρωτάμε για κάθε τροφή χωριστά και εν συνεχεία του δίνουμε να φάει ή να πιει λίγο από την κάθε τροφή και ρωτάμε ξανά.